آیا ما دانشجویان از صهیونیست ها هم خطرناک تریم؟؟!!

اقای حقوق دان رئس جمهور محترم آیا ما دانشجویان از صهیونیست های تروریست هم خطرناک تریم؟؟!!
سال 89وقتی دکتر احمدی نژاد در  سخنرانی که در منطقه ضاحیه شهر بیروت به افتخار ایشان ترتیب داده شده بود پشت تریبون مجهز به شیشه های ضد گلوله نرفت و در فضای باز بدون هیچ ترسی از ترور شدن توسط صهیونیست ها شروع به سخنرانی میکند؛ چطور میشود این رفتار  شما  را با دانشجویان دانشگاه تهران توجیه کرد که از آن خیل عظیم دانشجویان  مشتاق برای دیدار با رئیس جمهور خود که بیرون تالار صف کشیده بودند تنها تعدادی  محدود که با تخفیف به 100 نفر میرسد ان هم گزینشی وبا کارت وارد سالن بشوند؟؟!! آیا ما انقدر خطرناک هستیم که تیم امنیتی شما حتی اجازه نزدیک شدن به درب ورودی تالار را هم به ما نمی دهد!! این رفتارها چطور با سخنان شما درباره امنیتی نکردن فضای کشور قابل جمع است
بقول دوستان این رفتار شما اگه به سرهنگ ها شبیه نباشد به حقوق دان ها نیز شبیه نیست.
بیشتر شبیه تیمسار هاست...

مطابق منطق امام خامنه ای ،تکمیل رسالت ماست.

فصل الخطاب ابلاغ شد. امام خامنه ای بار دیگر با قلبی محزون از وقایع اخیر ، تکلیف همه را از مسئولین قوا و نحوه برخورد ملت با این نقطه ضعف ها را روشن کرد. با مرور بیانات اخیر و چند ماه قبل، به عینه می توان عدم رضایت  ایشان  از نحوه انجام وظیفه مسئولین را دید ، در شرایطی که دشمنان دندان های خود را بیش از گذشته برای ملت ایران تیز کرده و منطقه و جهان در یک پیچ تاریخی قرار دارد ،ملت بصیر و بیدار ما ،  نزاع بدون هیچ گونه حاصل و فائده ای چه برای نظام و چه مشکلات معیشتی خود  را شاهد هستند. حقیقتا به فرموده امام خامنه ای شأن نظام اسلامی و شأن این ملت عظیم این نمی باشد .  از سوی دیگر در فضای سیاسی و فضای رسانه ای، مطبوعاتی نیز به عینه پیاده نظام هایی را شاهد هستیم که خوراک و لوازم این نزاع را تشدید می کنند ، هر قدر امام خامنه ای در حال خاموش کردن این اتش هست اما متاسفانه این پیاده نظام باز هم حتی از خود همین بیانات سعی در تشدید این فضا دارند .
لیکن به هوش باشیم که توقعی که امام خامنه ای  از مسئولیین دارد ، شامل همه عقبه این قوا ، اعوان و انصار ، فضای مطبوعاتی و رسانه ای نیز می شود:
"توقع بنده از مسئولین این است که حالا که رفتار دشمن شدت پیدا کرده است، شما هم رفاقتهاتان را با هم شدت بدهید و بیشتر با هم باشید. تقوا، تقوا، تقوا، صبر، میدان ندادن به احساسات سرکش، ملاحظه‌ى مصالح کشور، متمرکز کردن همه‌ى توان و نیرو براى حل مشکلات مردم و مشکلات کشور؛ این توقع ماست. امیدواریم ان‌شاءاللّه این نصیحتِ خیرخواهانه و مشفقانه مورد توجه مسئولین محترم، بخصوص مسئولین بالا قرار بگیرد؛ به این مسئله پایبند باشند"(1)
حال چه باید کرد در شرایطی که مسئولین ما نقطه ضعف های زیادی دارند و ملت ما در برابر چنین مسئولینی قرار دارد از سوی دیگر شاهدیم  عده ای که امتحان خود را پس داده اند دائما  سخن از بازگشت می زنند و خود را که مردود شده این مردم هستند همچون منجی نشان داده که گویی تمام این مشکلات ناشی از عبور مردم از این دست جماعت می باشد.
شاید بتوان با تامل در بیانات امام خامنه ای و کشف منطق ایشان در نحوه برخورد با مسئولینی که دارای نقاط ضعف هایی  می باشند (که همواره  به فرموده خود، حامی این مسئولین بوده اند)، نوشته زیر را تفسیر و مطابق با منطق امام خامنه ای و وظیفه کنونی خود دانست:

فقیه بهترین کسى است که مى‏تواند زمینه‏ ى امامت معصوم را فراهم کند و مهره‏ ها را بسازد و جمع‏ آورى کند.
شاید به گرفتارى‏ها و مشکلات اشاره کنى، ولى با توجه مختصرى مى ‏توانى بفهمى که این نظامى که امروز با تکیه بر خویش و با توجه به خدا این گونه دارد راه مى پیماید، پس از به بن‏ بست نشستن تمام نظام‏ها و تمام زدوبندها با قدرت‏هاى گوناگون، بر سر کار آمده است و دارد با تمام کارشکنى ‏ها، کارهایى را انجام مى‏ دهد، که آن‏ها با تمام حمایت‏ ها از آن کارها افتاده بودند و به بن ‏بست رسیده بودند. و چاره‏اى جز فرار نداشتند.
با خیال راحت باید دانسته باشى که تمام گروه‏ها ، [حتی] بر فرض ائتلاف نمى‏توانند، کار همین‏ هایى را که با دست تنها و این همه خرابکارى ، مسئولیت را پذیرفته‏ اند، عهده‏ دار شوند...
این حرف که دیگران در شرایط امروز ایران بهتر مى‏توانند کارگشا باشند یک شعار و یک فریب است. ولى این حرف که همین مسئولان مى ‏توانند بهتر از این کار کنند، این مطلوبى است که رهبرى هم از آن‏ها مى‏ خواهد. و حتّى راه انتقاد را هم نشان مى‏ دهد
و از این دو حرف گذشته این هم یک سؤال است که من و تو در برابر کمبودها و نارسایى‏ها چه باید بکنیم، تضعیف کنیم، توجیه کنیم، یا به تکمیل برخیزیم. حقیقت این است که تضعیف، جنایت است. و توجیه حماقت و تکمیل رسالت ماست‏(2)
پی نوشت:
1.بیانات در دیدار مردم آذربایجان‌۱۳۹۱/۱۱/۲۸
2.علی صفایی حائری(عین صاد)- درس هایی از انقلاب(انتظار)- ص 149